Na twee jaar waarin we een daguitstap met heemkundige kring Het Ambacht Maldegem moesten missen, waren we blij weer te kunnen aanknopen bij wat na Antwerpen, Ieper, Leuven, Sain-Omer en Boom – Mechelen, stilaan een traditie aan het worden was.
Als bestemming voor onze dagreis kozen we, in samenwerking met Davidsfondsafdelingen Maldegem en Adegem, voor Lessen/Lessines en Edingen/Enghien, twee stadjes in Henegouwen, net onder de taalgrens, en vooral: stadjes met een buitengewoon rijk patrimonium.
De geschiedenis van het Hôpital Notre Dame à la Rose – Gasthuis Onze Lieve Vrouw met de Roos te Lessen gaat terug tot 1242; tot 1980 fungeerde het als ziekenhuis. Het omvat een indrukwekkend complex van gebouwen, daterend van de 16de tot de 18de eeuw, en thans ingericht als museum met o.m. ziekenzalen, refter, kapel, lokalen met de collectie medische instrumenten, een kunstgalerij, een kruidentuin, enz.
De steengroeven van Lessen leveren al eeuwenlang het harde porfier waaruit kasseien gemaakt worden. Vanaf een standpunt met panoramisch uitzicht observeren we de actieve uitbating.
Edingen – Enghien was ooit een productiecentrum van wandtapijten. Vanaf 1607 behoorde het stadje aan de familie Van Arenberg, een naam die velen van ons doet denken aan het Arenbergpaleis in Brussel of de Arenbergschouwburg in Antwerpen, of zelfs aan de Prosperpolder bij Doel of het begijnhof van Sint-Amandsberg bij Gent. Leden van deze hoogadellijke familie waren in de 18de eeuw ook heren van Middelburg.
De familie Van Arenberg liet in Edingen een kasteel optrekken binnen een 183 hectaren groot, ommuurd park met vijvers en beelden, dat gold als één van de mooiste tuinen van Europa. In het begin van de 20ste eeuw werd het domein gekocht door de industrieel baron Empain, die er eveneens een kasteel liet bouwen. Thans is het park eigendom van de stad, die het in zijn vroegere luister tracht te herstellen en onderhouden.
De grote onbekende in ons reisprogramma was het kapucijnenklooster van Edingen. Het werd gesticht in de17de eeuw; de crypte van de kloosterkerk werd de laatste rustplaats van verscheidene prinsen en hertogen van Arenberg en hun dames. In 1997 werd het klooster opgeheven. Met onmetelijk veel toewijding en idealisme wordt het thans beheerd door een privé-stichting.
Foto’s
